Nakakaloka 'tong Sausage Party!
Riotiously funny siya!
Di pa siya showing dito sa Pinas. Wala pang release date. Na-download ko lang siya sa torrent.
(Spoiler Alert!)
Kuwento ito ng mga pagkain sa loob ng grocery store na inaasam na ma-pick up sila ng mga taong mamimili (whom they consider Gods) at makapunta nga sa tinatawag nilang "great beyond". Ang hindi nila alam e kapag nabili na sila at naiuwi sa bahay e kakainin lang sila. Na 'yun ang kapalaran nila.
Para itong R-rated comedy na ginawang cartoons! Adult humor.
Sa 3rd-act ba naman ng film, after nilang manalo against sa mga tao e biglang nag-orgy 'yung mga grocery items! Gangbang kung gangbang talaga! Fuckfest!
Tawang-tawa ako dito sa karakter na lesbiyanang tacos. Nilapa 'yung keps ni hotdog bun! Hahaha.
Kung nao-offend ka sa mga sex jokes or racism, hindi ito para sa'yo. Dahil bastos ang animated film na 'to, saan ka ba naman nakakita ng cartoon character na nagsasalita ng word na "fucking, fuck, etc".
Pero kung dig mo ang mga offensive humor like me, highly-recommended ko ito sa'yo!
Plus, very original ang premise niya.
Note: Hindi 'to pambata!
4 stars out of 5.
Mataas ang expectation ko sa pelikulang Pamilya Ordinaryo ni Eduardo Roy Jr. Kasi, alam kong mas hihigitan niya ang previous films niyang Bahay Bata at Quick Change. At hindi niya ako na-disappoint. Isa rin ako sa mga nakipalakpak sa pagtatapos ng pelikula.
Akala ko, sa pelikulang Ma’Rosa ni Direk Brillante Mendoza lamang ako huling papalakpak sa isang poverty porn film, ‘yun pala e pati dito sa Pamilya Ordinaryo rin. Humilera ang pelikula sa mataas na bar na itinaguyod ni Direk Brillante pagdating sa socio-realist films sa Pinas.
Kuwento ito ng teenage parents na nakatira sa lansangan at naging biktima ng baby-snatching incident. Kung paano nila hinarap ang mga araw matapos makuhaan ng sanggol na anak ang core ng pelikula.
Hindi pretentious ang kuwento. Totoong-totoo. Well-researched ang milieu at mga characters. Mapapasabi ka sa sarili mong ‘Meron akong kakilalang ganyang pamilya’. Kilalang-kilala mo sila kasi naka-encounter ka na ng ganung mga klaseng tao. Sila ang pangkaraniwang pamilya na matatagpuan mo sa mga kalsada.
Ito ang salamin ng generic Filipino family.
Mapupurga ka sa dami ng murahan dito. E bakit hindi? Yun naman ang reyalidad. Dahil sa sobrang kahirapan ng buhay e normal na ang makarinig ng murahan sa kalsada.
Ang kaibahan lang nito sa ilang pinoy poverty films, hindi masakit sa mata ang camera works ng cinematographer dito. Pero kahit malinis ang cinematography, naroon pa rin ang grit. Magaspang pa rin ang texture nito kesehodang maayos ang pagkakailaw ng mga eksena sa kalsada at maganda ang pagkaka-color grading. Marahil, nakatulong dito ang look ng mag-asawang bida na sobrang dugyot na dugyot kung titignan mo.
Ang pinaka-surpresa ng pelikulang ito ay ang napakahusay na pagganap ni Hasmine Killip. She’s a diamond in the rough. Saan galing ang babaeng ito? Napaka-natural na aktres! Reminds me of Ana Capri during her heyday. At hinaluan pa ng isang mahusay ding support niya na si Ronwaldo Martin na natural na natural ang pagganap.
Above all else, ang magic ng pelikulang ito ay ‘yung story niya. I was moved by it. Lalo na siguro ‘yung merong mga anak. Makakarelate kayo sa emotional and physical struggle ng dalawang batang magulang sa paghahanap ng kinidnap nilang anak.
Sa Pamilya Ordinaryo, ang battle at pursuit ng mga batang magulang na sina Hasmine at Ronwaldo sa paghahanap ng kinidnap nilang anak ay metaphor na kasinghirap solusyunan ang kahirapan sa Pinas.
Ang maitim na utong ni Hasmine sa breast exposure niya dito ang nagsisignify ng estado ng pamilyang Pilipino. Maitim, walang liwanag.
At nakakadistract lang sa panonood e ‘yung mga eksenang nakabukol ang hinaharap ni Ronwaldo Martin. Nawawalan tuloy ako ng focus sa eksena.
My best actress for Cinemalaya 2016 is Hasmine Killip!
Sa mga film enthusiasts dyan like me, habulin niyo sa selected theaters. Hindi kayo magsisisi.
#Cinemalaya2016
Tama ang hype. Maganda nga ang Stranger Things!
Para kang nanood ng 80s sci-fi movie na ginawang television series. Or para siyang sinulat ni Stephen King. Or para siyang serialized episode ng Amazing Stories noong 90s.
80s and 90s kid will surely enjoy watching it. Ibabalik niya kayo sa childhood memories niyo lalung-lalo na at makikita niyo ulit dito ang 90s crush ng bayan na si Winona Ryder.
Pinakapaborito kong character dito e si Dustin, 'yung toothless nerd. He's funny and cute.
Tulad ng paborito kong Lost at The Walking Dead series, isang upuan ko lang tinapos ang Season 1. Hitik sa mga cliffhanger! Excited na ako sa Second Season. Cant wait.
Sana gumawa rin ang TV networks natin ng sci-fi series. Or i-reboot nila 'yung Dayuhan noon. Naalala ko, sinubaybayan ko 'yun nung bata ako. Ako lang ba dito ang may recollection ng teleseryeng 'yun?
#Eleven #StrangerThings
Just got home, watched How To Be Yours.
The first half is super nakakakilig kasi it makes you remember the first phase niyo ng jowa mo, ‘yung tipong nasa ‘getting-to- know-each-other’ phase pa lang kayo sa relationship niyo. Yung simula ng film e nakakatuwa kasi ito ‘yung boy-meets-girl stage with sweet, naughty conversation between the two protagonists leading to a deeper relationship. Pero nang pumasok na ang conflict ng story, ito ay nung lumabas na ang insecurities ni Gerald Anderson sa Sous Chef career ni Bea Alonzo, nang ma-threaten na ng oras sa trabaho ni Bea ‘yung relationship nila, lumaylay na ‘yung movie. Bakit? Kasi nang duma-drama na si Gerald, you’ll wish na sana e si John Lloyd Cruz na lang ‘yung gumaganap sa role. It’s a John Loyd-Bea movie material!
Okay, eye candy man siya, pero hindi ka kasi makaka-relate sa acting ni Gerald Anderson. Okay naman ang chemistry nila ni Bea. Ako lang ba ang nagpapaka-negastar dito pero paano mo kasi kakaawaan si Gerald nung nagda-drama na kung alam mong two-timer fuckboy siya sa totoong buhay? Ang hirap niyang kapitan. A-agree sa akin sina Kim Chiu at Maja Salvador, di ba, girls?
Salamat na lang sa presensiya ni Bea at nadala niya ang mga eksena with Gerald.
Disappointing na sana ang film until that last scene kung saan dumating si Gerald sa bar with two cups of coffee for Bea, reenactment niya ng gesture na ginawa niya noon kay Bea nang magsimula pa lang ang kanilang relasyon. At tulad ng mga kasabayan kong babae sa panonood, potah, kinilig ako dun ng severe! Yun ang bumuhay sa naghihingalong rom-com movie na ito! ‘Yun ang nag-iwan ng marka sa audience. Bukod sa presensiya ni Bea Alonzo, ‘yung eksenang ‘yun ang nag-iwan ng ngiti sa mga hopeless romantic moviegoers. ‘Yung eksenang ‘yun ang magpapabalik sa’yo sa memory lane kung paano ka pinahaba ng buhok ng manliligaw mo noon. Nung panahon na akala mo e kasing-ganda mo pa si Bea Alonzo! Nung panahon na wala pang kalyo ang fez mo!
Walang third-party involved. Hindi tao ang karibal ng bidang lalaki kundi ang trabaho ng bidang babae. Kaya don’t expect na may confrontation, murahan at sampalang magaganap. Napaka-simple lang ng premise ng story.
Nagpakilig. Naging sila. Nagkahiwalay. Nagdramahan. Nagkabalikan. Nag-end.
Tatak-Star Cinema.
Ang pinaka-panalong karakter dito e ‘yung si Brian Sy, na gumaganap na housemate ni Bea Alonzo na puro reaction lang ang ipinapakita sa lahat ng eksena niya dito. As in, no dialogue at all. Pero effective siyang comic relief. Perfect siya!
Mas better ito kesa sa Achy Breaky Hearts pero huwag kayo umasang mala Popoy and Basha hugot movie ito para di kayo ma-disappoint.
A decent rom-com flick, though.
Dala ng curiosity ko kung bakit naiuwi ni Jaclyn Jose ang best actress sa Cannes, sinadya ko talaga ang Glorietta para mapanood ang Ma ‘Rosa.
Thank God, I did.
Napapalakpak ako sa ending ng pelikula!
Sobrang makatotohanan ang pelikula kaya aakalain mong documentary ‘yung pinanonood mo. Totoong characters (na parang yung kakilala kong pamilya). Totoong kuwento (na nangyayari talaga). Totoong milieu (amoy na amoy mo ‘yung slum area).
At ito na nga, no wonder kaya nasungkit ni Jaclyn Jose ‘yung best actress sa Cannes. Sobrang totoo ‘yung portrayal niya ng character. Parang buhay na buhay si Ma ‘Rosa. Pinaniwala niya akong true-to-life story ni Ma ‘Rosa ‘yung pinanood ko!
Yung pinakahuling eksena kung saan tumigil siya para bumili ng squid balls sa kanto habang pinagmamasdan niya ‘yung isang pamilya na nagsasara ng make-shift na tindahan tapos e bigla na lang siya napaluha… Epic! Potah para siyang kaibigan mong umiiyak sa harapan mo pagkatapos niyang ikuwento yung problema niya. Makaka-relate ka bilang isang Pilipino kasi familiar na familiar ang ganong kuwento ni Ma ‘Rosa, isang magulang na trapped na sa paghihirap kaya kumakapit sa patalim, ang pagbebenta ng droga para maitawid lang ang gutom ng pamilya.
Natutuwa ako na sa panahon ni Duterte naipalabas ‘to.
Gugustuhin mo talagang masuplong na ang droga sa bansang ito para hindi na tayo magkaroon ng Ma ‘Rosa.
Second to Kinatay, ito na ang best Brillante Mendoza film for me!
Watch niyo bago pa ma-pullout sa mga sinehan.
Suportahan natin ang pelikulang pilipino!
#MaRosa
Nagustuhan ko tong ‘How To Be Single’. Malinaw na nailahad ng pelikula ang hindi na-explore ng pelikulang The Achy Breaky Hearts. Ito ay ang question na kung bakit mas pinili ng lead character na maging single at hindi sagutin ang mga lalaking dumating sa buhay niya.
This is definitely one of the best chick flick na napanood ko. Para siyang pinahabang episode ng Sex And The City sa TV.
At ayon sa IMDB, ‘yung sumulat nito e siya ring nag-pen ng Never Been Kissed ni Drew Barrymore na one of my fave rom-coms ever. Kaya pala.
Single ladies, watch this movie at hindi kayo madi-disappoint! At least dito, kahit piniling maging single ng Lead character na si Dakota Johnson e may dahilan, hindi katulad ni Jodi Sta. Maria sa The Achy Breaky Hearts na nagpa-girl ang potah at nag-inarte!
Watch mo ‘to, Vergel! Well-recommended.
Nakaka-stress ‘yung The Conjuring 2!
Mas better at mas nakakatakot siya sa part 1!
Sa mga buntis dyan, huwag kayong manonood nito kung di nyo pa kabuwanan at baka mapaanak kayo nang wala sa oras.
At dapat fresh kayo kung pumasok sa sinehan kasi lalabas kayong laspag na laspag na!
*Spoiler Alert
Pure horror ito kaso merong mga laughable scenes:
- Sa eksena kung saan iniinterview ng mga production staff ng isang TV program ‘yung batang babae na sinasaniban ng espiritu, nang tanungin nila ng “Is anybody there?” ito, sumagot ba naman ng “Knock, knock…” yung kaluluwa!
- Sa eksena kung saan iniinterview ulit ‘yung batang babaeng sinasaniban ng paranormal experts na sina Ed and Lorraine Warren e nag-request ito na tumalikod sila bago ito saniban ng espiritu!
The Voice?
- Sa isang eksena, nang maggitara si Ed Warren at kumanta; sumabay ang mga bata. Nagmistulang Von Trapp family singers sa The Sound of Music! Or isang eksena sa Glee!
- Sa isang eksena kung saan nagpakita at kinagat ng multo ‘yung nanay ng mga bata sa baha e dinampot ni Ed sa tubig ‘yung nahulog na misteryosong bagay…. Na guess what? Pustiso ng multo!
- Headbangers dito si Sister Stella L, ‘yung madreng demonyo! Mas nakakatakot siya kesa kay Maritess Gutierrez sa Halimaw Sa Banga!
- May cameo appearance ang manikang si Annabelle bago mag ending!
A must-watch para sa mga horror fanatic like me.
