SOL SEARCHING

Nakaisa pa lang ako sa TOFARM FILMFEST... ang SOL SEARCHING.

Isa lang, sapat na.

Deserved ng pelikula ang dalawang awards na nakuha nito (People's Choice Award at Best Supporting Actress). Pero deserved din nito ang iba pang awards tulad ng Best In Cinematography, Story at 2nd or 3rd Best Picture man lang.

Ewan ko ha, hindi ko pa napapanood ang mga nag-win sa kategoryang 'yan so hindi ko pa sila ma-compare. Baka bukas ko panoorin, kapag sinipag. For now, ito ang winner sa akin.

SPOILER ALERT!

Ang SOL SEARCHING ay tungkol sa isang public school teacher na namatay. Walang kamag-anak na agad na umasikaso sa bangkay bukod sa BFF niyang co-teacher at estudyante. Dala-dala nila ang ataul sa isang road trip paikot ng bayan para hanapan ng lugar na paglalamayan. Kung anu-anong nakakatawang scenario ang kanilang hinarap mabigyan lang ng disenteng lamay ang patay.

Dark comedy 'to (o 'yung isang seryosong bagay na ginagawang katawa-tawa para maging light).   

Umpisa pa lang ng pelikula, hooked na ako kaagad. Bakit? Kasi ang unang linyang binagsak ng character e mura. Oo, nilaglag kaagad ang P.I. Bomb. Nasiguro kong walang pretensyon ang pelikula. Walang inhibisyon. Matapang.

Tama naman ako dun, very sincere ang storytelling. Honest. At ang pinakaimportante sa lahat, may puso.

Ang ikinagulat ko, nung 2nd quarter ng pelikula, kung kailan na-set na sa akin na ito ay isang celebration of the human spirit film na though black comedy siya, controlled ang tone (which is for me the appropriate tone of the film) e lumabas si Ka Dencio (played by Raul Morit, yung longheradang lalaki sa Biolink shampoo commercial noon) na may kasamang pa-Gong ng Tawag Ng Tanghalan sounds effect ('yung suma-Psycho shower scene scoring).

Na-off ako ng slight. Feeling ko, nagpatawa si Direk (o kung kanino man galing 'yung gimik na 'to).

Hindi lang 'yun ha.

Yung eksena sa tapat ng simbahan na bigla na lang nag-umaga (na parang nag-switch ng ilaw)!

Tapos, 'yung dramatic moment ni Chad Kinis sa lamay scene (trying to recreate Soxie Topacio's ataul scene sa Bwakaw). Ang taas ng eksena! Tapos bigla siyang nag-ask sa bantay kung merong pa-chicken sopas para sa lamay attendees.

Those were laughable scenes! Napahalakhak talaga ako dun. Idagdag mo pa dyan ang cameo appearance ni Chokoleit sa isang riot na eksena. Tawang-tawa ako kay bakla!

Naramdaman ko ang presensiya ni Wenn Deramas sa pelikula.

Naglalaro ang writer/director nito. Parang sinasabi niyang "huwag niyong seryosohin 'tong pinanonood niyo". Yun ang translated sa aking mensahe niya sa umpisa.

Until dumating ang character ni Joey Marquez sa lamay (na nang-agaw ng mic sa videoke at biglang kinanta ang theme song ng pelikula). Finish na. Naked Gun movie na ito.

Saka ko lang nakuha ang cinematic intention ni Direk sa movie nang last quarter na. Ginawa niyang ganun ang mga eksena hindi para magspoon-feed ng laughable scenes kundi magpresent ng quirky scenes to make it funny.

Peculiarity, sometimes, is a source of good laugh. Napag-aralan ko 'yan sa pagbabasa ng comedy writing online. That's intelligent humor.

Sa acting side naman. Well, Pokwang may not be perfect for the role but she delivered a fine performance. Timplado. Hindi siya tumodo sa comedy or sa drama na pareho naman niyang keri. Comedy? Napatunayan na niya 'yan sa Kapamilya shows at Star Cinema movies. Drama? Pinaiyak na niya tayo sa A Mother's Story. No questions about that.

E bakit hindi niya nasungkit ang Best Actress plum?

Simple lang, hindi naman kasi humihingi ng best actress award 'yung role. Hindi ito pang-Best Actress performance. Huwag nang ipilit.

Nasa character ni Sol (played marvelously by Gilleth Sandico) 'yung core ng pelikula kaya siya nag-shine dito at kaya niya nauwi ang Best Supporting Actress award.

Kung paano ang pagtrato sa pagkamatay ni Sol ng mga taong nakapaligid sa kanya ang sentro ng istorya. Paano siya itatrato ngayong patay na siya e nung nabubuhay siya kalaban siya sa politika ng kasalukuyang namumuno sa bayan nila, mataray siya, nananakit ng estudyante, pasaway sa school principal, palamura, hindi likable.

Pero sa mga taong tunay na nakakakilala sa kanya, ang totoo, she's a loving mother, matiising asawa, mabuting kaibigan, harsh magsalita pero totoong tao, tunay na may concern sa sakahan. Makatao.

Siya ang pinependeho ng asawa at BFF niya. Siya ang tunay na biktima.

Misunderstood siya ng karamihan. Ganun.

Na-moved ako ng pelikula kaya ko nasabing deserved na deserved nito ang People's Choice Award. Cultivation, hindi ng pananim, kundi ng pakikipagkapwa-tao ang mensahe ng pelikula. Akmang-akma talaga siya sa tema ng festival, paglilinang.

Pinakanagustuhan ko ditong part e nung gumawa ng instant tribute/program 'yung mga taong na-touched niya ang buhay sa huling gabi ng lamay niya.

Meaning, matagumpay siyang nakapagtanim ng maganda sa selected na tao at nagbunga iyon sa pag-e-effort na mabigyan siya ng disenteng lamay.

Highly-commendable din pala ang cinematography. Nagustuhan ko ang sepiatic color grading nito. Siya ang nagpabalik sa black comedy tone kahit na maraming laughable scenes ang pelikula. Successful ang intention na lamay sa probinsiya ang texture at feel, na alam kong gustong achievin ng pelikula.

Aside from those minor flaws na nabanggit ko kanina, SOL SEARCHING is a pretty decent black comedy about the circus of death. Ihihilera ko ito sa paborito kong black comedies tungkol sa kamatayan: Two Funerals, Ded Na Si Lolo, Patay Na Si Hesus at Dedma Walking.

Kung mas nag-center nga lang sa character ng batang si Bugoy 'yung movie at tanggalin na 'yung epilogic ending (lalung-lalo na 'yung post-credit scene na pagbangon ni Sol sa kabaong), ganito 'yung matindi nating panlaban sa Best Foreign Language Film sa Oscars e. May feels siya ng Children Of Heaven. Yung ang backdrop e probinsiya tapos ang bida e bata. May ganito siyang charm e. Magiging contender ito dun kung sakali.

Tingin ko, may kalulugaran ito sa international film festivals. Mark my words.

Dun sa ibang bansa deserve nitong maipalabas. Kasi mas ma-appreciate nila ito. Kakaiba sa kanila 'yung konseptong funeral na Merry-Go-Round. First time lang silang makakakita ng ataul na nakasakay sa kariton at iniikot sa town buhat-buhat ng isang babae at bata. Ta-tumbling ang mga international audience diyan. I'm sure magugustuhan ito ng international critics.  

Kung naghahanap ka ng pinoy film na merong substance, ito 'yun. Rich in substance pa nga.

Habulin niyo 'to sa sinehan today. Last day na yata ng TOFARM FILMFEST ngayong araw.

VERDICT:

Apat na banga at isang mangkok ng chicken sopas para kina Chad Kinis at Chokoleit na duguan ang noo sa pelikula.