30-Day Film Challenge
Day 24 - My 'perfect date' film
THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER
Napanood ko lang 'to sa DVD nung 2012, hindi sa sinehan pero kung may ka-date lang siguro ako noon, ito ang 'perfect date' movie for us.
Sobra akong naka-relate sa kuwento ng mga struggling teenagers dito. Yung naranasang depression ng bidang lalaki, yung pagiging outcasted niya sa school, at 'yung pagiging aspiring writer niya. Akong-ako nung high school. Plus meron pang isang karakter sa movie, na tulad ko rin noong high school, merong sexual identity problem, hindi mailantad ang pagiging bakla. Idagdag mo pa ang numa-90s soundtrack. Saktong-sakto sa tulad kong napapagitnaan ng Gen X at millennials generation. Bago kayo magtaas ng kilay dyan, Ipinanganak ako nung 1980, kung kailan natapos ang Gen X at a year later, nagsimula na ang Millennials generation.
Favorite ko dito 'yung eksena sa Homecoming event kung saan nag-effort si Logan na maka-jive sa dance floor sina Emma at Ezra habang pinatutugtog 'yung Come On Eileen. Pumantay ito sa kilig na naramdaman ko noon sa pelikulang Casper, nung bumababa ng hagdan si Devon Sawa at inimbitahan niyang sumayaw si Cristina Ricci. Ganung feels! Nakakakilig!
Andaming teenagers/young adults ang makaka-relate dito. Very positive ang iiwanang insight nito sa manonood. Tinuturo ng pelikulang ito sa mga outcasted teenagers na may puwang ka sa school kung saan ka nag-aaral. Ang dapat mo lang gawin ay hanapin kung saan ka nababagay at kung saan ka tatanggapin.
Top 2 ko ang Never Been Kissed starring Drew Barrymore.
Top 3 ko ang Cruel Intentions, ang pelikula ni Reese Witherspoon kung saan ko siya unang nagustuhan.
30-Day Film Challenge
Day 23 - The “smartest” film i've seen
"INTERSTELLAR"
Ito ang pelikulang pinaka-nagpaalog ng utak ko pero nagustuhan ko. Nasusundan ko pa siya until dumating 'yung third act e. Mindfuck movie. Isang sci-fi movie na may simpleng tema ng power of love between a father and his daughter na kinomplicate ng interpretasyon ng direktor nitong si Christopher Nolan.
Hindi ko nakuha 'yung ending! Nang mag-roll ang closing credits, napatanong ako sa sarili ko: "Ganito na ba ako kabobo after kong maospital at hindi ko naintindihan 'yung ending?". Kaya bigla akong napa-Google about Solar System. At nagbasa ng about sa black hole, time travel at parallel universe only to understand the ending of this film.
Naintindihan ko na siya after. At na-appreciate ko 'yung film at brilliance ni Nolan.
Pero after two years, hindi ko na siya ma-i-explain now. Naglaho na 'yung napag-aralan ko sa storage ng tamad kong utak.
Top 2 ko 'yung The Arrival na isa ring nagpa-panic ng brain cells ko. Refreshing sa akin 'yung kakaibang paglalahad ng story.
Top 3 ko 'yung Memento ni Nolan pa rin na nagpa-stressed ng mind ko dahil sa backward storytelling na minsan ko lang mapanood sa isang pelikula. Na nabigyan ni Nolan ng hustisya.
Honorable mention, Momzillas.
30-Day Film Challenge
Day 22 - A film from your childhood
MAC AND ME
Marami ang nagsasabing rehash daw ito ng ET. Sa totoo lang, mas nagustuhan ko nga ito kesa sa E.T. Hindi dahil sa mas nauna ko 'tong napanood kesa sa ET nung bata ako, mas nag-enjoy lang ako sa kuwento ng bata at pamilyang alien dito. Aside kasi sa temang friendship at return to family na meron ang ET, mas nag-iwan ng marka sa akin ang touching na kuwento ng Mac And Me na meron ding tema ng acceptance sa bandang dulo ng movie. Na ang universe ay hindi lang para sa tao noh. Na kahit alien ka, may puwang ka sa mundo.
One of the best theme songs ever... Take Me, I'll Follow! Nakakaiyak.
Tumanda na nga lang ako sa kahihintay sa ipinangako nitong Part 2 sa dulo e. Hindi na nag-materialize.
Top 2 ko 'yung Howard The Duck.
Top 3 ko 'yung Short Circuit.
30-Day Film Challenge
Day 21 – The film that should have never had a sequel
“THE NEVERENDING STORY”
Ito ang pelikulang bumuhay ng malikot kong imahinasyon. Nang mapanood ko ‘to nung elementary ako, napaniwala niya ako sa Magic at sa ibang mundo tulad ng Fantasia. Naniwala ako na merong higanteng asong lumilipad (at nangarap na magkaroon nito), ng higanteng taong bato, ng higanteng pagong. Naniwala ako na merong prinsesa tulad ng Childlike Empress sa ibang mundo at nagfeeling na maging siya. Kapag walang tao sa bahay, pumupunta ako sa harap ng salamin, binibigkas ang “Bastian, please… Save us!” habang nakapulupot sa noo ko ang gold necklace ng mommy ko. At with matching pagluha din ‘yun.
First time kong nagka-crush sa bidang lalaki, hindi kay Bastian, kundi kay Atreyu. Feeling ko, ipagtatanggol niya ako sa lahat ng mga kakalaban sa akin. Kaya nga nang lamunin ng kumunoy ‘yung kabayo niya, nakisimpatya ako sa kalungkutan niya. Naiyak ako. At saka ako nagkaroon ng phobia sa kumunoy. Dun nagstart ‘yung binabangungot ako sa lumulubog na kumunoy.
Naalala ko, nung Grade 4 ako, gumawa ako ng NeverEnding Story book. Nakakita kasi ako ng malaking libro na katulad ng nasa movie tapos nilagyan ko ng design na ahas na pabilog ‘yung cover. Tapos binudburan ko ito ng sandakot na silver glitters.
Sa harap ng bahay namin, pinatong ko ‘yun sa monoblock chair at sinilip ko sa bintana kung sino ang makakapansin nun. Nag-imagine ako, kung sino man ang unang makakadampot nun ay hihigupin ng libro at mapupunta sa mundo ng Fantasia.
E walang pumansin. Dedma ang mga kapitbahay sa Joni’s version ng NeverEnding Story book. Namuti lang ang mga mata ko sa kahihintay. So nag-one day showing lang siya.
Ito ang pelikulang pinagkopyahan ng Once Upon A Time ni Dolphy. At ng Magic Kingdom series nina Peque Gallaga at Lore Reyes.
Pati ‘yung theme song nito, kapag naririnig ko pa rin ngayon, bigla akong bumabalik sa moment ng pagkabata at nagsu-switch on ang moments ko watching the film.
Kaya nga nung nabalitaan ko ‘tong may sequel at ang bida pa man din e ang crush ng bayan nung 90’s na si Jonathan Brandis, e hinintay ko ang release nito sa Betamax. Kaso kumain ng taon ang paghihintay ko at lumabas na ito sa panahon ng VHS. At nang mapanood ko na ito, super doper disappointed ako. Nakakapagtampo.
Kasi bukod sa tumanda ng ilang taon ‘yung mga bida/characters. Parang hindi na sila. Si Childlike Empress naging kinky ang buhok at papuntang Chucky doll na! Nagpakulot ang bruha. May parlor sa Fantasia!
At parang di naalagaan si Falkor. Nagmukhang asong kalye!
Ang kapal ng mukha ng producer nito para maki-ride sa isang napakagandang pelikula. Ganun nga, parang gusto lang kumita ng producer at nag-compromise sa quality.
Nakasimangot talaga ako the whole day after ko itong mapanood. Sinira nitong sequel ang magic nung original film. Wala sa kalingkingan ng sequel ang 1984 version nito. Hindi nabigyan ng hustisya!
At nanganak pa ito ng part 3. Siyempre, this time, nagbabakasakali akong babawi at baka kasingganda na ito ng original. So first day of showing, pinanood ko ‘to sa sinehan. At gusto kong sunugin ang sinehan sa sobrang disappointment ko. Parang episode ng Okay Ka Fairy Ko ang buong pelikula! Hindi lang ‘yung story at effects, mas pumangit pa lalo si Falkor! Naging malnourished!
To all my millenials blog readers, I suggest you watch this film. Ito ang Harry Potter namin nung 80’s. Yung part 1 nga lang ang maganda.
Sana magkaroon na ‘to ng remake. Exciting na mapanood ‘to sa IMAX 3D.
30-Day Film Challenge
Day 20 - My favorite quote from any film
THE DANISH GIRL
“I love you, because you are the only person who made sense of me. And made me, possible.”
At kasama ko pa ‘yung partner kong manood nitong film na ‘to kaya saktong-sakto ‘yung dialogue sa gusto kong sabihin sa kanya.
30-Day Film Challenge
Day 19 – The funniest film I’ve ever seen
MRS. DOUBTFIRE
Ilalagay ko sana dito ‘yung ‘The Adventures of Priscilla: Queen of the Desert’ kaso nailagay ko na siya under ‘The film that makes you happy’ category. Kaya itong movie na lang na ‘to na for as long as I can remember e, ‘yung kauna-unahang pelikulang sumakit ‘yung tiyan ko sa katatawa sa loob ng sinehan, Mrs. Doubtfire.
Naalala ko, kasama kong nag-cutting class ‘yung pinsan ko noong high school kami para pumunta ng kabubukas lang na SM Megamall noon at manood ng sine. Tapos, itong movie na ‘to ang pinanood namin.
Gawa ng 14 years old lang ako noon at hindi pa ganun kalawak ang database ng napanood kong comedy films e tawang-tawa ako sa mga simpleng eksena dito. Tulad ng sinubsob ni Robin Williams ‘yung mukha niya sa cake sa loob ng refrigerator para di mabuking o ‘yung nahuli siya ng anak na binata na umiihi ng nakatayo sa CR, ‘yung first day niya bilang nanny sa bahay ng ex-wife niya tapos alam na niya kung saan nakalagay ‘yung mga utensils sa kitchen at ‘yung riot na pagsagip niya sa boyfriend ng ex-wife niya sa restaurant nang ito’y mabulunan. Sumakit talaga ‘yung tiyan ko sa katatawa dun sa eksenang ‘yun to the point na maglupasay ako sa sahig, literal.
Nang mapanood ko nga ito ulit lately, natawa pa rin naman ako pero hindi na ganun tulad nung napanood ko ito noon sa sine. Ganun yata talaga, kapag bata ka pa lang, e mas mababaw ang kaligayahan mo.
Top 2 ko, WHITE CHICKS. Naiyak ako sa katatawa. Concept pa lang na dalawang negro na nagpanggap na mga babaeng puti, havey na.
Top 3 ko, THE BIRDCAGE. Another Robin Williams starrer. Kakadownload ko lang nito last year sa torrent. Ito pa lang ‘yung napanood ko lately na nakapagpatawa sa akin.
Honorable mentions ko ang GIRL, BOY, BAKLA, TOMBOY ni Vice Ganda, ‘yung JACK En POY ni Marya at ni Roderick Paulate at ‘yung indie film na JUPIT starring Ate Gay. Super baklaan to the fullest.
Common denominator ng lahat ng paborito kong funny films? Gender-bender films or di kaya, ‘yung merong tema ng Transvestism or ang bida e mga transvestites (mga lalaking nag-bibihis babae).
Palagay ko, nag-ugat ‘yung taste ko for comedy sa mga napanood kong Miss Gay contest sa barangay namin nung grade school ako. Yung mga mukhang boksingerong candidates na naka-swimsuit tapos pinakikilala ng mga host sa pangalan ng mga artista. Instead na VINA MORALES, BINIYAK MORALES. Tapos instead na magalit ‘yung beki candidate e super confident pa siyang magka-catwalk sa stage. Larung-laro! At tawang-tawa ako dun.
So everytime na meron akong nababalitaang pa-Miss Gay ang barangay namin, hindi ko talaga pinalalagpas.
Ganun na ang naging pamantayan ko ng comedy.
Pero don’t get me wrong ha. Baka sabihin ng iba na ang babaw ng taste ko sa comedy films o Naa-appreciate ko rin ‘yung mga smart/clever comedy films like The Interview starring James Franco at Lady Killers starring Tom Hanks o ‘yung mga gaguhang comedy films (The Hangover, Dumb and Dumber).
Hindi naman nakakahon sa ganung tema ang pinanonood kong mga comedy films..
Mas dig ko nga lang ‘yung mga baklaang pelikula.
30-Day Film Challenge
Day 18 - My “guilty pleasure” film
"Any Vice Ganda Movie"
Kahit na sinasabi ng iba na mababaw ang mga pelikula ni Vice Ganda at puro kabaklaan e pinanonood ko pa rin ito sa sinehan at, inaamin ko, nag-e-enjoy ako.
Hindi mababaw ang kaligayahan ko pero napapatawa niya ako to the point na sumasakit na 'yung tiyan ko.
Siguro 'yung offensive humor niya ang havs sa akin.
E study says that people who enjoyed offensive humor are more intelligent daw.
Pak!
