BOHEMIAN RHAPSODY

Nung bata ako, nagkaroon ng anniversary party ng prayer meeting dito sa tapat ng compound namin. Natural, aside from allelujiah/amen na ganapan, merong programa. At isang part ng programa, mini-play.

E gawa nang naghihintay ako ng distribution ng handa sa dulo ng event, no choice ako kung hindi tapusin ang programa at panoorin ang play.

Yung play e tungkol sa prodigal son. Tapos, may part dun kung saan nagmamakaawa 'yung Nanay niya (played by my auntie) sa anak para magbago at magbalik-loob na sa Panginoon.

Then pinlay sa sound system 'yung Bohemian Rhapsody.

Nabuhayan ako ng dugo. Nag-escalate ang lahat ng dapat mag-escalate sa katawan ko, including balahibo sa tumbong! Booster 'yung kanta!

Dun ko unang narinig 'yung Queen at na-appreciate ang music nila.

Tumatak sa akin 'yung memory na 'yun. Not because of the play, but because of the song.

Since then, pumasok na sa radar ko si Freddy Mercury at Queen. Na-rediscover ko siya sa cassette tape collections ng Uncle kong galing Saudi at hinihiram ko 'yung album niya ng QUEEN from time to time kapag hinahanap ng tenga ko ang bismillah.

Until, mag-high school ako at nakabili na ng CD ng Greatest Hits nila. Rape na ng play button sa player ang kasunod for years.

So, you see... familiar ako sa music ng Queen. Favorite rock band ko ito aside from Aerosmith. Come on, sino bang hindi nakakakailala sa kanila? May tao bang hindi nakaka-appreciate ng music nila aside from millennials?

Kaya na-excite ako nang malaman ko few months ago na may biopic about them. Hinintay ko ang release sate nito.

Kahapon, sinadya ko talagang panoorin ito sa sinehan sa gitna ng pagsusulat ng script.

Bakit?

Gusto ko kasing malaman kung totoo ang rumors na bakla at kung namatay nga ba sa AIDS si Freddy Mercury. 

Kung 'yun ba ang ending? Kasi alam ko naman ang tatakbuhin ng kuwento: origin ng banda, rise to fame, struggles, lovelife ng mga members, disbandment nila at 'yun nga... kamatayan ni Freddy.

(Drum rolls... Spoiler Alert)                                       

Lahat 'yan, nakita ko sa pelikula. Sobra akong satisfied kaya sa ending halos tumulo ang luha sa mga mata ko sa saya. Para akong nanood ng concert nila sa big screen.

Binuhay ni Rami Malek si Freddy!

Opening sequence pa lang, kinilabutan na ako. Yung eksenang papunta sa stage si Freddy para harapin ang libu-libong audience. Taena, likod pa lang, Freddy Mercury na. What more, kung humarap na at nagde=deliver na ng lines?

Sa isip-isip ko, tinapos na ni Rami ang race for best actor ng Oscars. Mukhang lulupain nito si Bradley Cooper sa A Star Is Born, na siyang niru-root ko for best actor sa next Oscars.

Until halfway through, hindi ko pa rin maramdaman 'yung character ni Freddy. Hindi ako maantig-antig sa pinaggagawa niya sa istorya. Hindi ako maka-relate.

Naghihintay ako ng moment niya na pang video clips kapag in-announce na 'yung name niya as nominees sa mismong awards night.

Wala.

Until 'yun nga, na-diagnosed siya ng duktor at sinupalpal sa kanya ang balitang may Aida siya. Dun ko lang siya naramdaman. Dun lang niya nakuha ang simpatya ko.

Mas naramdaman ko si Bradley Cooper sa A Star Is Born. Mas naramdaman ko ang struggle niya: Isang wasted na country singer na natagpuan ang love of his life, eventually nakaramdam siya na nauungusan na siya nito sa kasikatan at naging threat pa sa singing career nito kaya para hindi maging hadlang dito, nagpakamatay. Nagpaubaya siya para sa babaeng minamahal.

Mas iniyakan ko ang inenr struggle niya. Mas kinapitan ko 'yun.

Sabi nga ng Bee Gees... Emotions!

Yun ang wala at hindi ko naramdaman kay Rami Malek sa pelikula.

Bakit?

Kasi inintroduce siya sa kuwento bilang matapang na tao. Sinusuway ang mga magulang, pala-gimik at buo ang loob. Di ba, siya mismo ang nag-offer ng sarili sa banda na maging lead vocalist? So malakas ang loob niya. Until, sa kalagitnaan, pasaway sa producer. Mapagmataas. May attitude. Tapos, makasarili pa nang magdesisyong humiwalay sa banda. Sino ba naman ang matutuwa sa ganung character?

Si Bradley cooper, nagmahal ngunit hindi nga lang naging mabuti sa kanya ang mga consequences. Pero itong bratinellang si Freddy, gusto lang maging band vocalist tapos ang ending nagkasakit dahil sa kapokpokan?

Oo, may remorse siya pero hindi nabigyan ng emphasis 'yun. Single scene lang pinakita 'yun sa opisina ng bago nilang manager. At ang easy lang ng device, dinaan lang sa conversation with the band members. Tapos, nagkaayos na. Sigalot lang ng magkakaaway na bata sa kalsada ang peg?

Tsaka aminin mo, hindi gaanong natutukan ang love story nila ni Mary. Mas nag-focus sa kuwento ng banda, 'di ba? Well, biopic nga ng Queen at subplot lang ang love story ni Freddy. Pero dapat tumatak at nag-iwan ng marka. Mas gumawa pa ng eksena 'yung assistant niyang si Paul o ang ka-fling niyang si Jim e.

Kasi, 'yung break-up kay Mary ang dahilan kung bakit niya napabayaan ang sarili 'di ba?

Tapos ito pa, hindi ko pa naramdaman ang deterioration process ni Freddy. May AIDS na daw siya, not HIV ha, dapat papuntang levels na 'yan ni Ed Harris sa THE HOURS.

Nung umubo siya nang may dugo, hindi rin ako naalarma. May TB lang ba? Dahil sa stress sa tour at album preparation?

Yung conflict niya with his family, di ko rin naramdaman. Kaya balewala sa akin 'yung sana e powerful scene na nanood sa TV 'yung buong family ng concert niya sa ending. Yung eksenang 'yun pa naman ang isa sa pinakaimportante sa lahat e. Kasi in-embrace na ng tatay niya ang idea ng kasikatan ng anak at tinanggap na niya na may magandang naidulot ang pagiging pasaway nito.

Ang natutukan ng pelikula e 'yung authenticity ng pagiging Freddy Mercury. Yung galaw, pananalita, etc.

Pero wala itong emotions. Wala itong compassion na meron ang Forrest Gump at A Star Is Born.

Kung pulubi lang si Rami, hindi ko siya kakaawaan.

So, i'm still rooting for Bradley Cooper sa Oscars.

Pero palagay ko, ibibigay nila 'yan kay Rami e. Pinag-drag siya, pinakanta, binigyan ng choreography (halos sumirku-sirko na), pinahalik sa kapwa-lalaki.  Nagperform siya at nabigyan niya ng hustisya ang pagiging Freddy Mercury.

For me, it's a close fight between Bradley and Rami.

Sa lahat ng fans ng QUEEN, hindi niyo 'to dapat palampasin. Magsisisi kayo kung sa DVD niyo lang 'to pinanood. Movie viewing treat siya. Malalaman niyo ang origin ng halos lahat ng mga sikat nilang kanta. Kung may time nga lang ako, sana sa IMAX ko na lang pinanood 'to e.

Isa sa pinakasatisfying na biopic na napanood ko. Hindi ako umihi kahit isang beses at baka may ma-miss akong detalye.

VERDICT:                               

Apat na banga at ang buong pamilya ni Freddy Mercury naging props lang sa pelikula.