THE OLD GUARD

Kung naghahanap ka ng decent action film tonight, check the new Netflix movie THE OLD GUARD starring Charlize Theron.

Kuwento ito ng isang grupo ng mga immortal ('yung mga taong hindi namamatay at may sa-Wolverine sa pag-heal ng sugat sa katawan). Ito ay sa pamumuno ng century old at hindi tumatandang Ninang Charlize. May nadiscover ang grupo na isang female soldier sa Afghanistan na tulad nila at nirecruit nilang maging bagong member.

Kasabay nito, tinutugis naman ang grupo nila ng isang pharmaceutical company para pag-eksperimentuhan.

Tama ka rin ng hinala like me, si Enrile ang pinagbasehan ng concept.

CHAR.

Based ito sa superhero comic book kaya pala madaling intindihin at sundan ang kuwento.

Medyo predictable na ang plot at twist, lalo na ang ending nito. Nagawa na ng ibang pelikula. 

Ganunpaman, thrill ride pa rin siya. 

Mukhang mas maa-appreciate ko siya sa big screen. Mas bagay ito sa sinehan.

Hindi nga lang kasing aksiyon ng EXTRACTION ni Chris Hemsworth. Huwag nang mag-expect ng ganun. Ang mahalaga, entertaining siya.

Hindi ka madi-disappoint ni Charlize. Kahilera ito ng mga angas-angasan femme fatale movies niya. 

Kapantay nito ang AEON FLUX. Ganung promise.

Perfect para sa kanya ang role. 

VERDICT:

Tatlo't kalahating banga.

SURROGATES

May nadiscover na naman akong magandang sci-fi action movie.

Nabusog na naman ang aking sci-fi appetite nitong 2009 movie na SURROGATES starring Bruce Willis.

Set ang kuwento nito sa futuristic world kung saan usung-uso na ang mga remote-controlled humanoid robots (androids) na kung tawagin ay mga Surrogates. 

Mabibili sila ng mga tao at mako-control sa labas kahit nasa loob lang 'yung mga 'operators' nila. 

Parang uma-Avatar? Yes. 

Same sensation ang mararamdaman ng mga surrogates at operators nito. Pero, kapag nadisgrasya ang surrogates sa labas, safe naman si operator sa bahay. 

Nang dahil nga sa invention na ito, nabawasan ang crime rate sa buong mundo.

Isang gabi, merong dalawang surrogates ang pinatay sa labas ng bar. 

Nang imbestigahan ito ng mag-partners na pulis (Bruce Willis at Radha Mitchell), napag-alaman nilang kasabay rin ng mga itong namatay sa kanya-kanyang bahay ang mga 'operators' nito.

At isa sa namatay e anak pa mismo ng inventor ng surrogates.

Sino ang pumatay? O sino ang nag-utos?

Ayan ang iso-solve ng character ni Bruce Willis.

Kumo-conspiracy ba? Yes!

Kuma-cop story? Yes.

Hitik sa action? Yes.

May drama? Yes.

May chase scenes? Yes.

Nandito ba si Bea Binene? WALA!

Kasing level niya ang MINORITY REPORT at THE NET sa thrill. Para nga siyang mahabang episode ng BLACK MIRROR, actually. Tume-techno paranoia.

It's one of Bruce Willis' least popular movies, i know. 

At 37% fresh rating lang ang nakuha nito sa Rotten Tomatoes. Kinutya pa ng ibang critics ang predictable at poor script raw nito.

Naiintindihan ko naman. Kasi 2009 lang ito pinalabas (11 years ago). Nauna nang ipinalabas ang MINORITY REPORT, TOTAL RECALL, ROBOCOP at I, ROBOT na halos same mold lang nito.

At parang sophisticated version lang ito ng DISTURBING BEHAVIOR at STEPFORD WIVES.

Pero believe me, it's entertaining.

Watch for the escapist' fun of it. Pambarag lang ba sa mga Thai BL series at KDramas.

Wala siya sa Netflix ha. Na-download ko lang sa torrents.

VERDICT:

Tatlo't kalahating banga. 

RED WINE IN A DARK NIGHT

Kung 'di pa dahil sa Netflix, 'di ko malalaman na habang ang South Korea e pinagreynahan ang romcom, itong Thailand naman ay sa gay-themed movies.

Akala ko natapos na sa panahon ng LOVE OF SIAM, DRAGON LADIES at BEAUTIFUL BOXER ang pambaklang pelikula ng Thailand.

Di na pala ako updated.

Umusbong pa pala ang industriyang ito at mukhang normal na lang ito sa Thailand na parang teleserye dito sa atin.

Pero bakit parang hindi naman nag-ingay ang resurgence na ito?

Di ko naramdaman e im a sucker for foreign gay films.

Ah, alam ko na.

Sa sobrang dami ng Thai gay movies, mukhang bihira lang ang noteworthy o 'yung kasing-level ng LOVE OF SIAM.

Lahat, puro kingkingan levels. Pa-cute.

Tulad na lang nitong RED WINE IN A DARK NIGHT.

Tungkol ito sa broken-hearted na tukling na pinranked ng tropa ng kanyang ex-boyfriend sa abandoned building. Tapos, dun niya nakilala ang isang amnesiac na otoko na nangangailangan ng tulong. Pinakain at inalagaan niya ito.

At nagkatikiman sila.

Nagkainlaban.

Sino ngayon si amnesiac na otoko?

Naku, huwag mo nang alamin at hindi ganun kagimbal-gimbal ang twist.

Napakababaw.

Kung ang South Korean movies e merong pamatay na twist at substance, ang Thai gay movies e kasingbabaw ng pancit story ng batang pulubi.

Yun nga lang, may puso.

Or 'yun ang pilit na ina-achieved nitong mga Thai gay movies ngayon, 'yung merong hapdi at nag-uumapaw sa pagmamahalan na ending?

Nagiging melodramatic tuloy. Kumu-komiks na.

At alam mo ba kung bakit ganyan kaganda ang title?

Kasi WINE at DARK ang name ng dalawang lead sa movie.

Nakakatawa, 'di ba?

Skip button niyo na 'to at mas marami pang makabuluhang gay films kayong mapapanood.

Kinulang rin naman sa pakitaan ng flesh 'yung movie. Not worth your time sa tulad kong malibog.

Kaka-disappoint.

SWEET BOY

Ang first Netflix movie ko today e itong gay teen romance na SWEET BOY from Thailand.

Love Of Siam much?

Nope.

Jusko. High school kingkingan ng mga paminta na sinamahan ng tukling na bitchesa/kontrabida.

Parang gay episode ng Wattpad Presents!

Kuma-coming of age drama kuning-kuning pero ang bentahe lang naman e 'yung pink na utong ng mga bida.

Kung 'di lang sa mga masasarap na bagets dito, tatamarin na akong tapusin ito.

It's your ultimate gay high school fantasy kung saan nagkagusto sa'yo 'yung pinakabiyaw na maangas at 'yung pinakamatalinong guwaping sa klase.

Habang ikaw e pitimini sa pagka-virginal at pa-precious. Feeling sikip-sikipan.

Watch this if you're into twinks at mapapa-fingger ka sa kalagitnaan ng movie.

Pambarag sa pagkabagot mo sa mga serious Netflix movies.

THE INVASION

This quarantine season, so far, meron pa lang akong tatlong series at limang pelikulang napapanood. Mahina compare sa mga kakilala kong movie addict, oo.

Pero meron akong lagpas sampung torrents at Netflix movies na nasimulan pero hindi tinapos.

Kasi kapag hindi pa rin ako nahu-hooked sa first 20 minutes, nilalaglag ko na agad-agad.

Bakit?

Buryung-buryo na nga ako sa bahay e, pagtitiyagaan ko pa ba 'yung pelikula? Ano 'to, torture?

Maiksi ang pasensiya ko sa mga pa-precious na pelikula.

Sa paghahanap ko ng viral outbreak movie na hindi nakakatamad tulad ng iba, meron na akong natagpuang maganda na mairerekomenda ko.

Nag-palpitate ang suso ko dito sa suspense.

Itong 2007 movie na THE INVASION starring Nicole Kidman and Daniel Craig.

Based ito sa 1955 sci-fi novel na The Body Snatchers. At pang-apat na ito sa film adaptations (1956, 1978, 1993, 2007).

Dito sa latest version, nag-focus ang kuwento sa isang psychiatrist from Washington DC na may anak pero dibursiyada.

Nagkaroon ng alien virus sa lugar nila at unti-unting kumakalat sa buong mundo.

Ang virus ay naipapasa galing sa laway ng infected person at nagti-take effect kapag nakatulugan na ito ng nahawahan. Ang epekto, inaalisan nito ng emosyon ang mga tao.

Paano kung 'yung anak mo e nasa poder ng mister mo na pinaghihinalaan mong infected ng virus?

Nakahanda ka bang kunin siya para iligtas?

Paano mo maisasakatuparan ito kung kalat na kalat na ang infection sa labas?

Ganito ang struggle na hinarap ng psychiatrist na si Nicole Kidman sa movie.

Kailangan niyang mailigtas ang anak bago siya tuluyang makatulog at maging fully infected ng virus. Dahil ang anak niya ang susi sa vaccination at magiging cure sa virus!

Niyeta, 'yung nagpapanic ka na't lahat pero hindi ka nagpapakita ng emosyon para hindi mahalata ng mga infected na nagpi-pretend ka lang. Ganyan ang pinagdaanan ni Ninang Nicole sa pagligtas sa kanyang anak.

Bagay na bagay kay Nicole Kidman 'yung role. Tatak niya 'yun e!

Yung tuliru-tuliruhan pero kino-contain 'yung sarili school of acting.

Expect a roller coaster ride. Yung suspense e ka-level ng THE NET ni Sandra Bullock at NICK OF TIME ni Johnny Depp.

Kung sa sinehan ko lang ito napanood noon, naihi siguro ako sa upuan. Panic attack 'yung chase scenes e.

If you're looking for a good thriller, highly recommended ko ito.

Hindi kayo mababagot.

Mapapangiti kayo sa ending at baka mapaawit ng WE ARE THE WORLD sa tuwa.

Mukhang wala siya sa Netflix. Na-download ko lang siya sa torrents e.

VERDICT:

Tatlo't kalahating banga at ang nalusaw kong Addam's apple sa kasisigaw sa habulan scenes.

JUPIT

So far, natapos ko nang i-rewatch ang Top 10 favorite comedy movies ko starting from PRISCILLA: QUEEN OF THE DESERT up to MRS. DOUBTFIRE.

Yes, mostly gender-bender films siya.

Bigla kong naalala 'yung isang unpopular (at sa tingin ko, under-appreciated) pinoy indie gay comedy na nagpahalakhak sa amin ng mga beki friends ko noon.

Itong 2006 gay indie movie na JUPIT, idinirek ni Alvin Reyes Fortuno.

Bida si Ate Gay. The rest, puro mga starlets. Pati 'yung gumanap na nanay niya, parang tindera ng leche flan sa palengke.

Napanood lang namin 'to sa pirated DVD noon e after ng nomo session naming mga bakla sa bahay.

So hindi kami nag-expect na maaaliw kami.

Punyeta, it ended up as one of my favorite pinoy comedy movies.

Napahalakhak kami, napaubo at sumakit ang tiyan namin sa katatawa!

Yung beki humor ng mga baklang kanal sa barangay, kuhang-kuha ng pelikula.

Yung kung paano lumandi ng boylet, rumampa, bumooking, makipagwarlahan sa pechay, captured na captured ng movie.

Ito 'yung gay comedy na hindi nagpupumilit na nagpapaka-beki or nagsusumigaw na 'Vice Ganda material ito!'.

Baklang-bakla talaga 'yung movie. Napakanatural. Hindi pretensiyosa.

Wala ring makapal na storyline 'yung pelikula. Mababaw pa nga siya, actually.

Kuwento lang ito ng isang baklang parlorista na nagpatayo ng parlor sa barangay. Kung paano siya nagreact sa bagong lipat na boylet sa harap, sa ex-boylet niyang bumabalik, sa pamilya niyang umaasa sa kanya at sa grupo ng beki friends niyang may kanya-kanya ring pinagdadaanan sa buhay.

Mostly, landian at okrayan 'yung movie na merong sundot ng kadramahan between gay actors na feelar na feelar ang pagiging aktres sa pelikula. Kaya aliwan paradise siya.

Kung na-captured ng HIKBI ang kapokpokan moments ko, itong JUPIT naman e ang funny moments ko with beki friends. Ganun siya.

Ito 'yung humor na in-achieved ko sa self-published book kong #BEKIPROBLEMS noon e. Ito ang pamantayan ko ng gay comedy.

Ninakaw yata 'yung nabili kong original DVD nito e o hindi na sinauli ng baklang nanghiram. Punyeta siya.

Hindi na rin siya available sa lahat ng Astro branches, chinecked ko. Pati sa online, wala na ring nagbebenta.

Sino may copy nito? Pahiram naman ako. Ibe-burn ko lang. Or kung ibebenta mo, willing akong bilhin kahit doblehin mo 'yung original price niya.

Para siyang komedyante kong kaibigan na nagpasaya sa akin noon at nami-miss kong makita.

VIVARIUM

Ang VIVARIUM ay isang pinahabang episode ng TWILIGHT ZONE with a very satisfying ending. Or ito ang TWILIGHT ZONE The Movie.

Kuwento ito ng magkarelasyon na naghahanap ng bahay para makapagsimula. Ang kanilang simpleng pag-inquire sa isang real estate agent ang naging daan para sila ma-trapped sa isang utopian village.

Kung saan, sila lang dalawa ang residente.

Makakalis lang raw sila dun kung aalagaan nila at palalakihin ang sanggol na bigla na lang dumating sa tapat ng bahay nila.

Gustung-gusto ko siya!

Mystery/Horror na sume-semi 'mystery box', 'yung storytelling style na pinauso ni JJ Abrams kung saan nagpe-present siya ng mystery na papatungan pa ng isang mystery ngunit madamot sa pagbibigay ng explanation o kasagutan para ma-solved ito. Sa huli, mapapa-"What The Fuck?" ka na lang sa pinanood mo.

Kung pamilyar ka dito, ma-aappreciate mo 'yung movie.

At sa tulad kong mahilig sa horror, mystery at sci-fi, dig na dig ko 'to. Masasakyan ko ang pelikulang about parallel universe, alternate reality, ibang dimensions kuning-kuning or 'yung may pa-Rabbit Hole basta hindi magulo ang pagkakalatag ng kuwento tulad nito.

Hindi ito kasing complex ng IN THE TALL GRASS kaya masusundan ito ng karamihan.

Makakarelate ka pa ng bongga dahil ang magkarelasyong bida dito e parang naka-quarantine sa iisang bahay sa buong pelikula. Masasakyan mo ang pagkaburing ng dalawa.

Basically, it's a story about relationship. The couple's struggle, kung paano nila ito hinarap at kung paano nila ito napagtagumpayan. Or napagtagumpayan nga ba nila?

Ganun lang kapayak na pinresent ng writer at director ang story with M. Knight Shyamalan's treatment.

Yun ang pumasok sa radar ko. Kung meron kang ibang interpretation, mas malalim kang tao sa akin.

Subjective naman sa tingin ko ang movie. Nagkakatalo lang sa level ng pagkakaintindi ng nakanood.

May isa lang continuity error or problema sa editing na napansin ko (balikan mo ako if napanood mo't napansin mo rin ha). Maliit na bagay pero medyo na-bothered lang ako.

Naipalabas pala ito sa Cannes last year.

Pero wala ito sa Netflix ha.

Dapat iri-release 'to sa US cinemas kahapon pero because of Coronavirus, diretso sa video-on-demand/digital/streaming na lang siya.

Downloadable na siya sa torrents.

VERDICT:

Tatlo't kalahating banga.

SAME SAME BUT DIFFERENT

Meron na naman akong napanood na magandang unpopular film na nasurpresa ako. 

Itong 2009 romantic drama na SAME SAME BUT DIFFERENT.

Bida rito 'yung bagets sa THE READER ni Kate Winslet, si David Kross. Produced ito sa Germany na ang setting rin ng kuwento e mostly sa Cambodia.

Matagal ko na 'tong na-download sa torrents noon e. Lagpas isang taon na siya sa storage ko. 

After ko kasing pumunta ng Cambodia noon, naghanap ako ng mga foreign movies na shinoot sa Cambodia at isa 'to sa lumabas sa Google search.

Ngayon ko lang napansin at binigyan ng atensiyon.

Bakit ako nasurpresa dito?

Kasi 'di ako nag-expect sa movie. Di ko napanood ang trailer o synopsis sa Wikipedia. Poster at bidang lalaki lang ang aware ako.

Nagandahan ako sa script, characters at sa pelikula, over-all. Ang organic ng kuwento, hindi pilit. 

Well, based 'to kasi sa totoong buhay kaya lumabas na uncontrived at hindi pretentious ang movie.

Kuwento ito ng isang German guy na nasa Cambodia para sa post graduation summer trip niya. During his stay, nakilala niya ang isang Cambodian bar girl/prostitute na kumunekta sa kanya. May sparks sila! 

Mabilisan silang nagka-inlaban. 

Hanggang bumalik na sa Germany si kuya. Pero nagpatuloy pa rin ang kanilang long distance relationship sa kasunduang magpapadala si lalaki ng monthly financial support kay girl at in return, si prosti nama'y hindi na magpapakapokpok, maghahanap at magtatrabaho ng marangal.

Until one day, inamin ni Cambodian girl thru video chat kay german guy na HIV positive siya. Pusit si ate!

Gimbal si pogi. Naalog ang betlog.

Binalikan ni otoko si pechay sa Cambodia at hinarap nila ang problema nang sabay. 

Ang tanging baon lang ni German guy e ang wagas na pag-ibig kay infected puta.

Pag-ibig. Gusto niyo ba 'yun?!

Simple lang ang plot pero havey, 'di ba?

Love versus illness. Yes, sume-semi terminal romance movie siya. 

It was beautifully-shot, color-graded at napaka-cinematic ng texture! Mahihiya si Matthew Libatique sa cinematography dito. Nakatulong rin ang nanunuot na scoring ng movie.

No wonder kaya nito nasungkit ang Variety Piazza Grande Award sa Locarno Film Festival noon. (oo, sabi sa Wikipedia, wag kang ano).

There's nothing ultra special sa pelikula. Hindi naman niya ako pinakilig nang bongga o pinaiyak ng gabalde. Pero pina-promise ko sa'yong may mapupulot ka. 

Ako ito: 

"Kung makikipaghiwalay ka sa partner mo, end the relationship with dignity. Karapatan niyo 'yang dalawa." Or words to that effect.

Binitawan 'yan ng isang karakter sa pelikula na sa simula'y pinagtatakhan ko kung bakit binibigyan ng screentime ng director e samantalang parang extra lang naman siya sa pelikula. Pivotal role naman pala ang starlet. Sa kanya kasi mangagaling ang isa sa pinakamagandang epiphany ng movie. Simple lang ang kanyang pagkaka-deliver ng linyang 'yan sa movie, very casual lang, pero tumatak talaga sa akin ito.

At ito pa ang treat ng pelikula, sa lahat ng HIV stories na napanood ko, ito ang pinaka-light (hindi mabigat), hindi nakakalungkot. 

Life-affirming siya. Positive!

Parang sinisigaw ng pelikulang ito ang "HIV ka lang, nagmamahalan kami! Lakampake! TSE!"  

VERDICT:

Apat na banga at ang napakaguwapong German na bida na may pautong na pink sa dalawang eksena. Yun lang sapat na para magwater-water ka, mamsh.    

THE ROMAN SPRING OF MRS. STONE (2003)

Napanood ko 'to sa isang cable channel isang madaling araw noong early 2000s (Lifetime Network o Cinemax, 'di ko na matandaan).

Naalala ko lang kagabi sa paghahanap ng cougar movie na panonoorin.

Yes, 'yun ang moda ko kagabi, cougar movie. Yung mga matronang nai-inlove, may relasyon o kinakangkang ng mga bagets. Anlakas maka-Young At Heart ng mga ganun e.

Ang pelikulang tinutukoy ko e itong THE ROMAN SPRING OF MRS. STONE na pinagbibidahan ni Helen Mirren.

Kuwento ito ng isang papalaos na matronang Hollywood actress na namatayan ng asawa sa kanilang Italian trip dalawa. Sa Rome, nagdecide siyang mag-stay sa isang luxury hotel para doon makapagnilay-nilay. Doon rin niya nakilala ang isang kapwa-matronang Contessa (na kung susumahin mo ang character sa pelikula e isang babaeng bugaw).

Ipinakilala siya nito sa iba't ibang gigolo until makatapat niya ang pinakanagustuhan niya, si Paolo (Olivier Martinez, mga baks!).

Yes, tama ka, binoylet niya si Paolo o naging regular booking ni Mama! Kangkangan to the fullest sila. Tinrato talaga siyang vavaeng-vavaeh ni koyah!

Ang ending, nalaman niyang pera lang niya ang habol ni Italian boy (anufangavah?) at sa harap niya pa mismo, ipinakilala pa sa kanya ang bago nitong target na aging actress rin, na mas bata nga lang sa kanya.

Naimpakta si Ninang! Nagwala, nanumbat... pinalayas si boylet. I got physical ang drama ni Mamsh. Tinapos na niya ora-orada ang kanilang relasyon.

Ay mali pala, si boylet pala ang tumapos. Kasi nakaramdam rin siya na hindi na siya susustentuhan ni aktres e.

Ito na ang final scene na nag-iwan sa akin ng marka kaya pumasok ito sa Top 5 Favorite Cougar Movie List ko.

(SPOILER ALERT!)    

Merong isang poging taong grasa na obsessed kay aktres na parati siyang sinusundan. Ini-stalk, ganyan.  Planted ito sa umpisa pa lang ng movie.

Isang gabi, habang nagpapa-Wind Beneath My Wings sa veranda ng penthouse ang ating bida, napansin niya itong si taong-grasa sa pinakababa ng hotel. Tinginan lang, nagkaroon sila ng spark bigla. Kumunekta ang mane ng puta sa binatang gusgusin. Ampogi ba naman kasi. (Keannu Reeves ang peg). Ayan, ewan ko na lang kung 'di pa manginig ang utong mo.

Ano ang ginawa ng makati pa sa higad na bida nating thunder?

Tinupi niya ang susi ng hotel room sa pangmayaman niyang panyo at binato 'yun kay taong grasa sa baba.

FLANG! with sparkles.

Parang sinasabi niya sa eksenang ito "Habulin mo ako sa tabing ilog, dodong".

Ganern.

Umakyat si taong grasa at nagtagpo sila sa penthouse. Si Ninang, poised na poised pa rin sa suot niyang royalty outfit. Korona na lang ang kulang, reynang-reyna na!

Anofangavah ang kasunod?

E di sa likod ng pagroll ng end credits, nagpakarat si aktres sa taong grasa.

WINNER, 'di ba?!

Baklang-bakla ang concept!

Subjective ang ending. Bahala ka na kung ano pumasok sa radar mo. Tinanggap na ba niya ang pagkalaos? O tinanggap na niya na hanggang ganun lang ang level ng lalaking tatanggap sa kanya? O kinati na lang ba talaga siya?

Chinecked ko siya sa Wikipedia at nalaman kong 'yung napanood ko pala e TV Movie version ng 1961 british movie starring Vivien Leigh. At isinaere ito sa telebisyon noong 2003.

For me, ito ang pinakamagandang pelikula ni Helen Mirren.

Kung matrona ka or baklang tunay, watch this. Maa-appreciate mo siya! Makakarelate ka nang bonggang-bongga!

Merong sanitized version sa Youtube, just type "Nauto na naman ako ni Joni".

VERDICT:

Apat na banga lang kasi 'di pa hardcore ang sex scenes. Wag asahan ang facial, cumshot at frontal scenes. Hindi ito pang-Pornhub!

Pero finger-worthy pa rin.

THE INVISIBLE MAN

Kung si Sandra Bullock, may THE NET.

Si Nicole Kidman, may THE OTHERS.

At si Sharon Stone ay may BASIC INSTINCT.

Meron namang THE INVISIBLE MAN itong si Elisabeth Moss.

She was perfectly-casted sa movie kaya naging engaging 'yung pelikula.

If you're looking for a decent thrill, watch this.

Its HOLLOW MAN meets ENOUGH with a very satisfying ending.

Matutuwa ang mga faney ng sci-fi/horror dito.

VERDICT:

Apat na banga.

ON VODKA, BEERS AND REGRETS

ON VODKA, BEER AND REGRETS...

Title pa lang, nakakalasing na, 'di ba?

Don't be fooled by the trailer. It's a movie about coping up with alcoholism masquerading as a romantic flick.

Tungkol 'to sa isang papalaos na artistang babae (played immaculately by Bela Padilla) na nagkaroon ng direksiyon ang buhay nang makilala niya ang lead vocalist ng banda na si JC Santos na nagsilbing support system sa kanyang struggle sa addiction.

Ganun lang kasimple.

Yung character ni Bela dito, perfect sa kanya. Bitchesa, attitudera, walwalera, suicidal. Yung role na fit na fit at tailor-made talaga sa kanya. Wala na akong ibang maisip na aktres na babagay pa sa role niya. Kanyang-kanya ang role.

Electrifying talaga ang onscreen presence nila ni JC Santos eversince. Yung moment na nagtabi pa lang sila sa upuan, kinikilig na ako. Dun pa lang, sulit na 'yung ipinunta ko sa sinehan. Much more, nung nagsimula na silang magbatuhan ng linya. Napakanatural. Nanamnamin mo talaga 'yung pag-uusap nila.

At ang dialogue, hindi teleseryic. Hindi matulain. Walang malulutong na pang-telenobela o madramang hugutan na pang-Popoy and Basha.

Kaya ko ito nagustuhan. Direct at makatotohanan ang sagutan. Parang 'yung character mismo ni Bela, hindi pretentious.

It reminds me of three movies on addiction, depression and alcoholism: RACHEL GETTING MARRIED, LEAVING LAS VEGAS at ang paborito kong PROZAC NATION.

Somehow, parang ganun ang ang treatment niya.

Huwag na kayong umasa ng mahapdi sa puso o nakakaiyak na ending. Because that never happened sa movie like Irene Vilamor's two previous movies, SID AND AYA at ULAN.

Walang pang-cry baby na ending. Life-affirming ang pelikula. Kung isa kang bitchesang patapon ang buhay o kasalukuyang nakikipaglaban sa alcohol addiction, magandang panuorin mo ito. Magu-good vibes ka.

Dahil sa ending, hindi nagkatuluyan sina Bela Padilla... at 'yung alak.

It's a pretty decent flick. Kasi nandun ang friend kong si Em-em Bunyi. Huwag kayong kukurap sa audition scene, siya 'yung isa sa selection committee dun.

VERDICT:

Tatlo't kalahating banga at ang pautong ni Matteo Guidicelli na sa sobrang pintog e kamuntikan ko nang mahigop sa sinehan.

1917

May isang award-winning director na may war film concept tungkol sa dalawang magkaibigang sundalo na inatasan ng General para ma-save ang 1600 na sundalo sa kapahamakan noong 1917.

Susundan lang ang journey ng dalawang sundalo sa loob ng isang araw kung paano nila naisakatuparan ang kanilang misyon.

Nakainuman ni Direk ang kaibigan niyang isa ring award-winning cinematographer at naikuwento niya ang konsepto. Nagustuhan ito ni DOP.

Inoffer nila sa isang production company. Naaprubahan.

Naghanap ng co-writer si Direk.

Soon enough, naisulat na ang draft.

Sa pre-prod meeting, napagkasunduan nilang ang gagawin nilang pelikula e kakaibang war film.

Palalabasin nilang isang tuhog lang ang buong pelikula. Walang cut.

Na ito 'yung klase ng pelikulang pag-aaralan ng mga aspiring filmmakers sa mga film schools for its production values, groundbreaking treatment and cinematic merit.

At mano-nominate ito ng Best Picture sa mga award-giving bodies.

Hindi ito pang mainstream audience or regular moviegoers na walang alam sa art. Dapat sumakit ang ulo nila habang napapamura kung bakit nila pinanood ito sa sinehan.

Yan ang intention ng pelikulang 1917 ni Sam Mendes.

Na na-achieved naman nila.

Kung bet mo ng Fast & The Furious action movies, hindi ito para sa'yo.

Pero kung dig mo naman ang mga comatose, artsy at substantial war films, give this a go. Hindi ka magsisisi. Maa-appreciate mo ito.

VERDICT:

Apat na banga.

CATS

Naiinis ako.

Feeling ko nanakawan ako ng spectacular movie experience nang hindi ko napanood sa big screen 'tong CATS.

Nagpaniwala kasi ako sa mga negative reviews/comments na nabasa ko dito sa FB noon kaya 'di ko na pinag-effortan sa sinehan. Kaya hinintay ko na lang sa torrents.

Nagsisisi talaga ako. Napakaganda ng pelikula!

Yung mag-isa lang ako dito sa sala na sumasayaw at nakiki-Jellicle Cats habang nanonood. Nakakaaliw!

Isa sa pinakamagandang musical movie na napanood ko in recent years.

Feeling ko, either:

1. Sinabotahe 'to ng mga theater fans o 'yung mga purist na hindi pabor sa movie adaptation ng pinakamamahal nilang stage musical. Hindi nila nagustuhan 'yung changes sa movie version ('yung additional songs, dagdag at bawas na parts/locations from the stage musical, characterization, etc). Mas nag-explore kasi ito nang mas malaki kaya nag-adjust din lahat. From one room location to multiple locations sa London. Mas bongga!

Or

2. Siniraan 'to ng ibang production company ng kasabayan nilang pelikula.

Isa o 'yang dalawang 'yan ang nag-tandem para magpakalat ng negative reviews kaya nasira ang kapalaran sa box-office nitong CATS.

Niyeta, hindi deserve ng pelikula ang mga nabasa kong negative reviews!

Pangalawa na 'tong nangyari sa akin recently e. Yung nagpaniwala sa word-of-mouth, tapos nang mapanood ko 'yung pelikula, sobrang nagustuhan ko. Yung isa. THE DARK TOWER.

Sa near future, kapag nagkaroon 'to ng rerun sa movie houses, panonoorin ko na talaga.

Gusto ko siyang ulitin sa big screen.

I want to relive the magic!

Pakiramdam ko talaga nanakawan ako ng magandang experience.

UNDERWATER

Para siyang ALIEN ni Ridley Scott, version sa ilalim ng karagatan.

May ganun sana siyang promise. Hindi nga lang nakarating.

Mas survival movie siya kesa sci-fi thriller.

Badly-lit pa ang ilang eksena. Ewan ko if sadya 'yun kasi ilalim nga ng dagat nangyari 'yung kuwento. Parang malabo, grainy siya. Hindi mo na makilala kung sino 'yung character sa loob ng exosuit.

At nang lumabas na 'yung monster, naging GODZILLA na 'yung movie.

Ang nipis pa ng kuwento.

Anim na aquatic researchers ang na-trapped sa laboratory sa ilalim ng dagat dahil sa lindol. Meron palang underwater creatures dun na mala-Xenomorph. Kung paano sila makakasurvive at makakabalik sa ibabaw ng dagat umikot ang kuwento.

Ini-stretched sa 2 hours 'yung movie, puwede namang matapos in 30 minutes at gawing horror short film.

VERDICT:

Tatlong banga.

Mas nag-enjoy pa ako sa LIFE ni Jake Gyllenhall.

THE TWILIGHT ZONE 2019 / AJ & THE QUEEN / LOST IN SPACE SEASON 2

 Tatlong shows ang salitan kong pinanonood ngayon.

Dalawa sa Netflix (AJ & THE QUEEN at LOST IN SPACE Season 2) at isa downloaded sa torrent (TWILIGHT ZONE).

Yung TWILIGHT ZONE, episode 5 na ako. So far, so good. Wala pang tapong kuwento. Faithful siya sa timpla ng late 80s revival series. Yung hulma niyang fantasy, science fiction, suspense, horror, and psychological thriller na merong twisted ending, na-retain at intact pa rin.

Para nga lang siyang malabnaw na version ng BLACK MIRROR sa panahon ngayon. Pang-Grade 1 o Komiks version ng BLACK MIRROR.

Yung minsan, matutumbok mo na 'yung ending o twist nang walang kahirap-hirap.,Old school ang timpla. Pang-Amazing Stories ni Spielberg noon kaya havs pa rin sa akin. Ganyan.

Yung AJ & THE QUEEN naman, after second episode, hindi ko na sinundan.

Niyetang aktingan 'yan, parang dramatization sa Teysie Ng Tahanan noon. Kundi over-acting, sablay.

Ang boring pa ng kuwento. Gasgas na 80s o 90s road movie. Yung bida na merong kasamang bata tapos along the way magkakaroon sila ng certain bonding na mauuwi sa unlikely friendship. Ang ending, maghihiwalay o magsasama together bilang pamilya. Alam ko, ganun ang pupuntahan nito e.

Pinaghalu-halong PRISCILLA: QUEEN OF THE DESERT, TRANSAMERICA at THELMA & LOUISE. Yan palagay ko ang concept ni Mama Rupaul na gustong ipa-achieve sa writer pero hindi nito napuntahan. I-strectch mo ba naman sa sampung episodes e puwede namang tapusin sa isa o dalawa lang ang kuwento.

Kung old school ka at bet mo ng kuwentong may baklang maingay na bida, magugustuhan mo 'to. Para rin 'to sa fans ng RuPaul's Drag Race, may pa-cameo ang ilang queens dito.

Para sa akin, walang katorya-torya 'to. Nakakatamad.

Yung LOST IN SPACE Season 2, na-surprised ako! Taena, walang tapon. Lahat ng episodes, panalo. Kung sa Season 1, walang bago kasi binuo muna nila 'yung kuwento ng pamilya at nagbabad muna sila ng pag-set ng mood ng series... Well dito sa Season 2, bakbakan na! Hitik na hitik na sa mga eksenang ine-expect ko ngunit hindi napuntahan ng naunang season.

Yung napadpad sila ng ibang planeta, na-explore na natin 'yung Resolute at malapit nang mapuntahan ng Robinsons family ang Alpha Centauri. Aside rin sa mga robots, may ilang alien creatures silang nilabas. Na-magnify ang suspense at action. Boosted rin ang drama. Mas titindi ang inis mo sa kontrabidang si Parker Posey.

Kapana-panabik ang bawat episodes!

Malo-lost in space ka sa ganda!

Nasa episode 6 na ako. 4 episodes to go, tapos ko na ang Season 2.

Can't wait for Season 3 na mukhang next year pa ipalalabas.

Waiting for ANCIENT ALIENS Season 15 this January at POSE Season 3 later this year.

OTHERHOOD

Napangiti ako ng Netflix movie na ito.

OTHERHOOD.

I was searching for BOOK CLUB, 'yung 2018 movie ni Diane Keaton at Jane Fonda kaso waley at ito ang unang umapir sa list of suggestions.

Naintriga ako sa title kaya sinilip ko. 

At di ko namalayang natapos ko na siya.

Kuwento ito ng tatlong countryside mothers (nasa matronic to lola stage na) na dinededma ng mga anak nilang lalaki sa New York City. Isang Mother's Day, after nilang makaranas nang pandededma mula sa mga anak (hindi man lang sila nagawang i-text, padalhan ng bulaklak o tawagan man lang), nagdecide silang tatlo na puntahan ang mga ito sa siyudad. Ambush/holdup visit. Gulatan. 

Layunin lang nilang magpapansin at alamin ang updates sa kanya-kanyang mga anak.

Hindi nila akalain na bukod sa makukuha na nila ang atensiyong hinahanap nila, mare-resolved pa ang mga issues nila sa mga ito noong past.

Ang simple lang ng plot pero nagustuhan ko siya. 

Hindi siya boring. 

Endearing siya. Well, kelan ba hindi naging endearing ang mother story?

Para siyang up-one-notch version ng BAD MOMS, with meaty at tagos-sa-pusong mga dialogues. Insightful siya sa pinagdadaanan ng isang babae: motherhood, friendship, divorce, infidelity, independence, etc. Lahat 'yan napasadahan sa kuwento pero hindi siya mabigat panoorin. Hindi kataka-taka kasi ayon sa Wikipedia, based raw ito sa isang novel. 

Meron din siyang feels ng NOW & THEN ('yung part na grown-ups na sina Demi Moore at Rosie O' Donnel ha). Ang kaibahan lang ng dalawa, 'yung friendship movie na 'yun, hindi ko nagustuhan. Pero itong OTHERHOOD, super havs sa akin.

May flare din siya ng ilang episodes ng SEX & THE CITY. Bakit hindi, 'yung director at co-writer nito e writer ng S&TC noon. At isa rin sa nagsulat e siyang nag-pen ng AS GOOD AS IT GETS kaya maaasahan mo talaga ang isang magandang pambabaeng pelikula.

Kung isa kang Nanay na merong anak na binata, ma-appreciate mo ito. Ipanood niyo 'to sa mga anak niyong lalaki para ma-guilty sila at malaman nila na importante sa inyo ang atensiyon. Na malaking bagay ang pangangamusta at hindi maganda ang pandededma.

Kung magkakaroon ito ng pinoy remake, nababagay 'tong project para kina Maricel Soriano, Dina Bonnevie at Snooky Serna o Cherie Gil.

VERDICT:

Tatlo't kalahating banga at ang nakakasurpresang pagganap ni Felicity Huffman na huli ko pang napanood sa TRANSAMERICA. Para siyang younger version ni Jessica Lange!