THE DAY AFTER VALENTINE'S

Nang makita ko ang trailer nitong THE DAY AFTER VALENTINES, nakaramdam ako na "paiiyakin ako ng movie na 'to". Ine-expect ko na 'yun e. It's one of those romantic dramas na ang tanging layunin is to make the hopeless romantic audience miserable without presenting something new at ni hindi man lang minahal 'yung mga characters ng kuwento niya.

Nasurpresa ako dito. No, hindi ako naiyak sa pelikula. Pero nagustuhan ko siya.

Nakadeliver siya. Romantic drama? Yes!

Kuwento ito ng isang broken-spirited guy ('yung halos sumuko na sa buhay at nasa phase na nagse-self-destruct because of a broken relationship) na mami-meet ang isang seemingly strong girl na magpapanumbalik ng kulay sa malamlam niyang pagkatao. At ito ka (Spoiler alert!) Nagka-in love-an sila.

Pero what if si strong girl e isa rin palang broken spirit na may dark past which involved her family? Na kung kailan naman nakabawi na si guy from despair e siya namang downfall nito? May lugar pa ba ang pag-ibig sa dalawa?

At dialogue-driven siya. Meaning, babad sa usapan 'yung movie. Pero hindi siya nakakaantok. Bakit? Kasi perfect 'yung dalawang cast ng pelikula. Kakapitan mo sila.

There's something about Bela Padilla na gustung-gusto ko e. Though, pare-pareho naman 'yung atake niya sa lahat ng characters niya sa romantic movies na nagawa niya pero hindi siya nakakasawa. Bitchesa, feisty, sumbatera, walwalera. Tatak-Bela Padilla 'yan e. Kaya ko nga siya minahal e. Kasi, ganung character ang dapat kong makita at kapitan kapag medyo nanghihina ako.

Yun din siguro ang reason kung bakit puno ang sinehan sa SM Megamall. Primarily, because of Bela Padilla. Yes, puno ang sinehan kahapon ng alas-dos ng hapon. Star Cinema movie levels!

Naisip ko, nag-word-of-mouth sa mga girlie barkadahan ang pelikula.

It's a pretty decent romantic drama. Hindi siya isang terminally-ill movie or 'yung sa ending  e bigla na lang matetegi 'yung isa sa mga bida. Hindi rin siya sumentro sa sex na parang ito lang ang dapat kahinatnan ng isang kumplikadong relasyon or ito ang pinakamagandang solusyon ng mga letseng bida sa isang romantic movie.  

Pinag-isip, minahal at nirespeto ng writer ang mga characters niya kaya 'yun din ang nagtranslate sa mga audience. Hindi niya ito ginawang mga tanga para sundan lang ang sitwasyon o eksena sa pelikula. Nag-mature din ang mga characters kaya nag-mature din ang mga audience. Nanamnamin mo 'yung bawat sinasabi ng character kasi believable sila. Yun bang kahit walang gaanong dramatic highlights or inciting incidents sa plotline at puro dialogue/conversations lang 'yung mga bida e kakapitan mo sila, 'yung kuwento nila at 'yung movie mismo.

Ito rin ang nagawa ng THAT THING CALLED TADHANA noon pero hindi napuntahan ng pelikulang NEVER NOT LOVE YOU ng JaDine, kung saan kaiiritahan mo 'yung kadramahan ng mga characters.  

I'm a fan of Jason Paul Laxamana ('yung writer/director nito). Bakit? Kasi meron siyang pine-present na bago sa pinoy audience or meron siyang ini-incorporate na luma at hinahalo sa mga kuwento niya para magkaroon ito ng bagong bihis. As a writer din, 'yan ang challenge sa akin: kung paano mabibigyan ng bagong flavor or ikot ang kuwento na mas luma pa sa Romeo & Juliet ni Shakespeare.

Sa favorite film kong BABAGWA niya, for the first-time e napanood ko sa Pinoy movie ang tungkol sa Catfishing.  Sa MERCURY IS MINE, pinasok niya sa kuwento ang tungkol sa gold treasure sa Pampanga. Sa 100 TULA PARA KAY STELLA, pinakita niya ang ganda ng Mt. Arayat bilang backdrop ng blooming relationship ng mga bida at ni-reintroduce niya sa mga old souls like me ang ganda ng poetry. Tapos dito sa THE DAY AFTER VALENTINES, nag-introduce din siya ng isang very old filipino writing system na kahit ako e nakalimutan ko na kasi hindi rin 'yun naabutan ng mga lola ko sa tuhod, ang Baybayin.

Kung naghahanap ka ng deep romantic drama na life-affirming... Yung hindi ka mapapa-ugly cry sa malungkot na ending bagkus e matutuwa ka pa sa journey ng mga bida sa dahilang na-naresolved ang issues ng mga characters nila), go see this. Kakaiba siya sa pinoy romantic movies na napanood ko. For the first time e hindi ko sinumpa ang writer ng isang romantic drama. Nakahinga ako nang maluwag kahit semi-malungkot 'yung ending.

Ito 'yung may karapatang magpa-plug ng "Not your typical love story".    

Watch mo ito. Yung title lang ang malungkot pero 'yung movie, hindi depressing.