ML (Cinemalaya 14 Film)

Nakaisa na ako sa Cinemalaya 14, ML starring Eddie Garcia and Tony Labrusca.

Here's my take on ML (written and directed by Benedict Mique):            

Kuwento ito ni Carlo, isang middle class college student na pinuntahan at ininterview ang isang Martial Law former soldier sa bahay nito para sa kanyang school assignment. Sa loob ng bahay ng sundalo, hindi na siya pinalabas, iginapos at ikinulong pa sa basement nito. Di nagtagal, napapunta pa ng ex-soldier ang kaibigan at girlfriend ni Carlo sa bahay hanggang sa tatlo na silang bihag nito. Ano ang nangyari sa tatlong burgis na millennials? Ano ang ginawa sa kanila ni ex-soldier? Ano ang kahindik-hindik na naganap sa basement?

Yan ang dahilan kung bakit mo dapat panoorin ang pelikula. Para masaksihan mo ang sinapit ng boylet kong si Tony Labrusca at dalawa pa niyang kasama.

   

This is not for the faint of heart. Madugo at karima-rimarim ang sinapit ng mga bida dito. It's a knockout thriller! Kung mahina ang sikmura mo or madirihin ka, hindi mo ito kakayanin. In the same vein siya ng DONT BREATHE. Magka-level ng mood and tension.

Meron kang maririnig na mapapatili, mapapapadyak at mapapamura sa audience. Kung may kasama ka pang pabebeng GF, makakaranas ka ng panaka-nakang suntok sa balikat.  

Alam ko, ito ang unang pelikula ni Tony Labrusca. Puwes, hindi siya nagkamali sa pagtanggap sa role. Pang-Carlo Aquino ang material pero nakadeliver siya! For a newcomer, nakitaan ko siya ng promise sa acting. Napaka-refreshing niya sa screen. Yung tipong inosente na hindi mo akalaing bababuyin after 20 minutes lang sa pelikula.

Ewan ko, pero ikinatuwa kong makakita ng burgis at kumu-konyong millenials na pinahihirapan sa pelikula. At least this time, hindi lang mahihirap, manggagawa or aktibista ang tino-torture sa isang pinoy crime/political movie. Isang estudyanteng konyo pa.

Successful ang pelikula na ipadama sa audience ang horror ng Martial Law. Na tulad ng sinapit ng mga inosenteng bida sa kuwento, ang mga sinapit ng Martial Law victims noon ay hindi nabigyan ng hustisya. Hanggang sa lumipas na lang ang panahon at nagsitandaan/nangamatay na lang ang mga salarin noong panahon ng Martial Law, nganga pa rin ang mga inosenteng biktima. Horror ng Martial Law.

At matagumpay na nailahad 'yan ng director sa pamamagitan nitong maindie film na 'to. Oo, maindie. Sapagkat mainstream ang approach nito ngunit political/indie ang tema. Napagtagumpayan ito ng direktor. Isang feat na pahirapang ma-achieve ng ibang filmmakers at lumalabas na pretentious ang pelikula.  

Dama kong hindi ito umaambisyong mag-Best Picture. Kasi saan ka ba naman nakakita ng torture film na nanalong best picture? Alam kong ang intensiyon dito ng writer/director e upang ipadama ang Horror ng Martial Law sa henerasyong ito. Isang intensyon na nakamit ng pelikula.

Ganunpaman, kung kalahok lamang ito sa Horror/Fantasy/Thriller Festival, ito (for me) ang mag-uuwi ng Best Picture. Runaway winner!

Or, malay natin, baka ito na ang kauna-unahang torture film na mananalong Best Picture sa isang generic festival. Hindi na ako masa-shocked. Mahilig namang manggulat ang  Cinemalaya.

Though, hindi na original ang concept nito. Tingin ko, inspired ito or nanghiram ng elements ang writer/director nito sa novella ni Stephen King. Yung APT PUPIL, na nagkaroon din ng film adaptation noong late 90s starring Ian McKellen at Brad Renfro. Tinweak lang 'yung ibang detalye.

Sa APT PUPIL, Nazi criminal si Ian. Dito sa ML, Martial Law ex-soldier si Eddie Garcia. Sa APT PUPIL, menor-de-edad na obsessed sa Nazism si Brad. Sa ML, isang burgis na college student na may assignment lang sa Martial Law si Tony. Sa APT PUPIL, psychological torture ang ganapan. Dito sa ML, up one level, physical torture na humo-Hostel! Ganyang level.

Itong ML, parang pinoy version ng APT PUPIL na si Eli Roth ang sumulat at nagdirek.

Kung isa lang akong producer na naghahanap ng baguhang direktor na magri-remake ng KISAPMATA or TAGOS NG DUGO, ipagkakatiwala ko ito sa direktor nito. Kampante akong mabibigyang hustisya niya 'yung mga pelikulang nabanggit ko. Alam niya ang gamit at magic ng dugo sa silverscreen at ang proper timing ng suspense para maging karima-rimarim ang makikita ng moviegoers sa isang thriller na pelikula.

If you're looking for a thrill ride sa Cinemalaya, watch this. Well-recommended sa mga mahihilig sa torture films.

VERDICT:

Apat na banga at sampung timbang tubig with Ariel panlinis sa mga dugong nagkalat sa buong pelikula.